ซู่ ๒, ซู่ ๆ หมายถึง ว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกมาก ๆ แต่ตกไม่นาน.
ว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกมาก ๆ แต่ตกไม่นาน.
ว. ที่โจษกันเซ็งแซ่อยู่พักหนึ่ง เช่น ข่าวซู่ซ่า.
(กลอน) ก. ลากไป, คร่าไป.
(โบ) น. กั้นซู่, กั้นซู่รั้วไซมาน ก็เรียก.
[–โคฺร้ด] (วิทยา) น. นํ้าตาลชนิดหนึ่งประเภทไดแซ็กคาไรด์ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาว หลอมละลายที่ ๑๘๐บซ. องค์ประกอบเป็นโมเลกุลของกลูโคสเชื่อมกับโมเลกุลของฟรักโทส มีรสหวานจัด มักทําจากต้นอ้อย, สามัญเรียกว่า นํ้าตาลทราย. (อ. sucrose).
ว. เสียงอย่างเสียงคนกระทําเมื่อเวลากินของเผ็ด.
ว. เสียงอย่างเสียงคนกระทําเมื่อเวลากินของเผ็ด.